کاغذهای سوخته
سلام ای کهنه عشق من که یاد تو چه پابرجاست...کاغذهای سوخته
سلام ای کهنه عشق من که یاد تو چه پابرجاست...غفلت آب
همه چیز از آب شروع شد...
وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ کُلَّ شَیْءٍ حَیٍّ
«هر چیز زندهای را از آب پدید آوردیم»
تمام هستی را زنده به آب کردند،اشک را به آب،دل عاشق را به اشک،بشر را به عشق...
شجره بشر را سیصد سال آب زنده کرد.در هبوط آدم، ابوالبشر را به قطره آبی،به اشک دیده بخشودند.در آن هنگام که جبرئیل امین نام حسین(ع) را به گوشش میخواند.و ابوالبشر فرزندان خود را میراث دار سیصد سال آب دیده کرد تا در زمین سر کنند.
کربلا نیز از آب بود ...
آبی که آتش بر همه عالم زد ،آتشی که آب آبستن آن بود
لاله را به سیرابی آبش داغدار کردند،عباس لاله عاشقی که لب تشنه داغدار شد...
گمان بردند حسین برتری عالم میخواهد، گمان بردند حسین میراث پدر میخواهد...
آب را بر او بستند...آب را...
دریغا که آب با فخر خزانه ای از تمنای تشنگی ها ، در تمنای لبان عباس بی آبرو شد...خزانه زلیخا در تمنای یوسف آتش گرفت
وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ کُلَّ شَیْءٍ حَیٍّ
«هر چیز زندهای را از آب پدید آوردیم»
به آب دریا را سرشتند،خروش موج را ، رقص صدف را
"یخرج منهما اللولو والمرجان"
صدف را به قطره آبی دُر صفت شوکتش دادند،و چه زیبنده است گوش را گوشواره مروارید؛گوشواره آب
وا حسرتا...وا حسرتا که گوش بنت حسین ،رقیه را به قطره آبی دریدند...
آری ...آب آبستن کربلا بود...
آب به قطره ، قطره به دریا ، دریا به رود ، رود به فرات ، عباس رو به فرات...
فرات غرق شوکت خویش بود.عباس به گوشش ندا میزد ای آب تو را شرم باد از آتش لبهای اصغر ،
از تشنگی پنهان حسین...فذّکر عطش الحسین
و عباس به یاد آورد عطش حسین را و آب را یاد آور شد به عطش حسین و با کویر لبانش آتش بر آب میزد...
آب را از ستون هفتم به ستون دهم بستند، فرجشان حاصل شد...کربلا را تشنه به آب و سیراب خونش کردند...
کربلا عطشش فرو کشید و در سکوت مرگبار خود خواب آشفته میدید و می جنبید...
وَاللَّهُ خَلَقَ کُلَّ دَابَّةٍ مِن مَّاءٍ
«خدا هر جنبندهای را از آب آفرید»
و جنبنده ای نمیجنبید جز اشکی بر گونه ای...
جز قطره آبی
و اینبار تشنگی زندگی آفرید...
بهانه کرده آفتاب
تشنه لبم اب اب
نشسته ام پشت سراب
کنار ابن خم شراب
گریه ی چشمان رباب
عرش خدا در تب و تاب
فرشته ها در ضطراب
حال علی گشته خراب
ای وای بر حال رباب
گرفته بر دل التهاب
امان از قحطی آب
خدا حفظتون کنه و به زندگیتون خیر و برکت عطا کنه
خیلی زیبا بود . واقعا لذت بردم . لذتی از جنس بغض و اندوه...
اجرتون با ثارالله
سلام عزیزم.
عالـــــــــــــــــــی بود
با درود
به دیدار یک شاعر عارف و عاشق اهل بیت تشریف بیا
با سلام.
مقصد آن تشنگی ها آب بود / اصغرش از تشنگی بی تاب بود
اصغر شش ماهه در آغوش او / همچو کفتر پر کشید از دوش او
وقتی مطلب رو خوندم ، یاد شعری که دو سال پیش گفتم و هنوز هم برام تازگی داره افتادم.
در پناه حق
...
بسیار زیبا
یا علی
ثبات در حال،حالتی باشد که تا با ایمان‌ویقین یگانگی مقارن نشود،طلب کمال و رهائی مُحقق نشود
هرآنچه که بر طالب فرو آید مطلوب است که طلب کمال مشروط به آن و میسر به وانهادن آن،و بعد آن هیچ/بداهه
سلام...سلام.... و باز هم سلام....
سلام.
تبریک می گم وب خیلی قشنگی داری.
منتظرم پیش منم بیا.
یا علی.
من آن اشکم ، بر اندوهت ز گوش چشم روان گشتم ....
موفق باشید
آب شرمنده عباس شد....
واقعا متن زیبایی بود و مرا تحت تاثیر قرار داد.
پاینده باشید
زنده‌گی دام نیست
عشق دام نیست
حتا مرگ دام نیست
چرا که یاران ِ گم‌شده آزادند
آزاد و پاک...
سلام
یه بار دیگه اون آپو خوندم
امروز حسابی گریه دارم
برای زینب برای حسین برای غربت
راستی آپم....
منتظرم
سلام طیبه جان...مممنونتم.خیلی گل و با مهر و معرفتی.به قول آن صاحبدل:
تاک را سیراب کن ای ابر نیسان از کرم
قطره تا می می تواند شد ، چرا گوهر شود ؟؟!![گل][بوسه][گل]